Hayat açlýktý ölümün baþucunda. Þükürdü yaþamak. Uyanmýþtý cellat, büyümüþtü inat. Ölüm sinsi, insanlar soðuk. Yarým kalmýþ yüzlerindeki gülüþ. Doðmamýþ güneþ, susamýþ çiçek Vaktinden önce budanmýþ bahçe
Baba siper olmuþ çocuðuna. Anne ceset, çocuk soðuk. Birazdan hepsi soðuyacak. Yine mi þükür yaþamak? Büyümüþken zulüm Bugünü göremeyen Dünler kanýyor. Coðrafyasýnda Halepçe.
22.03.2006
Sosyal Medyada Paylaşın:
kazım demir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.