kar yaðýyor bedenime karýn altýnda toprak topraðýn altýnda sen kar efkar kar hüzün olmazdý kartopu oynaya bilsen yanaklarýn pembe yüzüne yapýþýk gülüþleri çýrýlçýplak sevmiþtin beni
ne kadar çok seviyorum seni özlüyorum içimi kýdýklayan sesini ah topraðýn altýnda duyabilsen ben kardan adam sen bir çocuk gibi þen
güvercinlere imrenirdik çatý aralarýnda öpüþen onlardan geri kalýrmýydýk ki biz ulu orta yerde ve benbeyaz örtünün üstünde
kar yaðýyor bedenime ah yanýmda olabilsen caným yanýyor kalbim sancýlanýyor güvercinler çatý aralarýnda ben üþüyorum karýn altýnda toprak topraðýn altýnda sen, ben karda eriyen adam sen...
kazým demir
Sosyal Medyada Paylaşın:
kazım demir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.