CİNNET DEVRİYELERİ…

pervasýzca
ulu orta baskýnlarda cinnet devriyeleri

gidip gelip yokluyorlar akýl hanemin köhne kapýlarýný
taþlýyorlar perdesiz camlarýný

mesken tuttular haylidir
harap gönül duvarlarýmýn ardýný

bekliyorlar
duyuyorum fýsýltýlarýný

biliyorum
pusuda namlularý
ve namlulara sürülmüþ vedâ kurþunlarý

biliyorum ki
çýt çýkarsam
gölgem de dahil
delik deþik edecekler benden arta kalanlarý



caným yanýyor
söndürün çevremde yanan tüm isli çýralarý

tenimde kýzýl kýrbaç yaralarý
ve çürüttüðüm simsiyah bir sevdanýn son mýsralarý

iliþmeyin

býrakýn kalsýn saçlarýmda
yetim rüzgarlarýyla son eylül harmaný



gece ya da gündüz
fark etmiyorsa artýk
vazgeçirememiþse
eðer
hiçbir yenilgi akrebine aþýk yelkovanýmý

anlayýn ki
faydasýz bir defindir elde kalan

yorulmayýn

ben çoktan gömdüm suretimin düþtüðü aynada
kýrký çýkmamýþ günahýmý


CEYDA GÖRK






Sosyal Medyada Paylaşın: