Mutluluk yeryüzünün hangi köþesinde, Saklý bir sýr gibi sanki cevapsýz bilmece. Okumayý öðrendik sonunda hece hece, Bir tek bulamadýk gönül derdine çare.
Zaman merhemini sürdü geçmiþimize, Açýk yaralarýmýz kabuk baðladý sevgiyle. Umudu muþtuladý karanlýk düþlerimize, Beyaz bir sayfa açýldý yeni baþlayan günle.
Döküldü acýlar gözlerimizden birer birer, Avuçlarýmýza doldu gümüþten inciler. Altýn bir tas içinde sunuldu ümitler, Sevginden geçen her yol mutluluða gider.
Sosyal Medyada Paylaşın:
sahranur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.