HAYÂSIZLIK

Utanma kalkýnca ruhlardan,
Ar namus kanatlanýp uçtu göklere.
Günah kiriyle yoðrulan kalpler,
Kendi kusmuklarý içinde boðuldular...


Vicdan ayaklar altýna alýnýp ezilince,
Doðrular sýyýrdý kendini yanlýþlardan.
Zifiri karanlýklara gömüldü ýþýklar,
Ayaklarý çamura batýnca insanlýðýn...


Ateþböcekleri gibi ateþe koþarken,
Kanatlarýndan fýþkýrýr zina çamurlarý.
Toprak bile tiksinir bastýðý yerden,
Lanet yaðmurlarýnda yýkanýr saçlarý...


Melekler kaçar þeytan çakmalarýndan,
Edeb saklanýr yaþanan azgýnlýnktan.
Hangi tuzruhu arýndýrýr katranlaþan ruhlarý,
Sular bile ateþ olur kavurur dudaklarý...


Maskeleri düþünce mahþer yerinde,
Ateþten gömlekler içinde kalýrlar iþte!
Defterleri dürülür tek bir seferde,
Nefisleri boðulur piþmanlýk denizinde!


Sosyal Medyada Paylaşın: