Beni kendimden ayýrma ya Rabbim!
Verdiðin her dert benim içindir.
Bu saatte içimden seslenen kim?
Bu ürpertici ses kimindir?
Gönlümün asumaný senin hanende tekindir.
Beni kendimden ayýrma ya Rabbim!
Ýçimdeki þeytaný sustur.
Baþým, vücudum ve kalbim,
Yalnýz yalnýz sana mahsustur.
Gölgemi taþýmaktan acizim beni kudretinle coþtur.
Beni kendimden ayýrma ya Rabbim!
Yüreðim donmasýn, sevginle ýsýt.
Senle baþlasýn hep güne dilim,
Iþýðýný alnýmda harlayarak hep taþýt.
Canlý kukla olamam gönlümü ferah feza ýþýt.
Beni kendimden ayýrma ya Rabbim!
Rotamý düz bir çizgide hallendir.
Doðrular sel sebil. Yanlýþlarý hissetmesin içim,
Rahmet yaðmurlarýnda ruhumu çimdir.
Bitmesin þýkbaharlar, meneviþle çiçeklendir.
Beni kendimden ayýrma ya Rabbim!
Baki ulviliksin hep kal dünyamda.
Âþýklar yalvarýrken sana inim inim,
Korunla ahenk estir hülyamda ve rüyamda.
Türlü bahar muþtularý rayiha saçsýn baðrýmda.
Beni kendimden ayýrma ya Rabbim!
Derdim her mevsim neþelensin civir civir.
Atýmý eyerleyip sevgimi çýkýn eyledim,
Nurunla pakla beni kalmasýn pas ve kibir.
Yemiþimi ballandýr hep olayým þakir.
Adreslerine ulaþsýn kanatlanarak dileklerim.
Bütün perdeler açýlsýn sonsuzlukta eriyeyim.
Beni kendimden ayýrma ya Rabbim!
Sait Edip Akdað/S. Edip Yörükoðlu