Dönüþünle...
Issýz bir çöl misali yine sokaklar.
Yine yalnýzlýk hüküm her karýþýna...
Ve her taþýn altýnda,
bir hüzün saklý þimdi.
Her insan ayný þeyle meþgul yine...
Kimi meyhanede kadeh devirmekte,
kimi evinde...
Oysa:
Böyle deðildi bu þehir eskiden,
Bu kadar yalnýz deðildi...
Sokak lambalarý bile,
Iþýðýný böylesine esirgemezdi bizden.
Böylesine mahsun deðildi gözlerim,
böylesine bitkin...
Herþey senin gidiþinle baþladý.
Senin yokluðunla büyüdü her hüzün...
Önce güneþ küstü geceye,
Kuþlar ötmez oldu birden.
Çiçekler boynu bükük,yetim...
Rüzgar öfkeli,
Þarkýlar hüzünlü sen olmadan...
Kalbim aðlýyor gidiþine,
Gözyaþlarým suluyor aþkýmýzý
ve içimdeki hasreti,
özlemi büyütüyor her damlasý...
Ve ben,
her istasyonda seni bekliyorum
býkmadan,usanmadan...
Çünkü biliyorum.
Seni benden alýp götüren tren olacak
Yine seni bana getiren.
Kavuþacaðýz iþte o zaman.
Çiçekler yeniden açacak,
Yeniden esecek o tatlý rüzgar...
Dönüþünle herþey yeniden renklenecek...
Dönüþünle...
1995
Yasemin Elmas