__AVUNMAK...

avunmak
ara bir mevsimce sevimsiz
kurþuni akþamlara yamanmýþ
bölük pörçük anýlara vargücüyle tuhaf tutunuþlardýr

sevilmenin
avutulmanýn hazzý çoktan unutulmuþtur
hatta teammüden unutturmuþlardýr
ýssýzlýk dayanýlmazdýr

avunmak
incecik bir ipek ibriþim halattýr ki
çekemez yükünü hasretin
avucunda ip kesiðidir zaman
zonklar durur
acýmasýzdýr


ihtimalsiz
hesapsýz bir bekleyiþin adýdýr avunmak

çatýlarda tepinen kavgacý martý sürüsüdür
süzülürken maviliklerde þiir çelen kanatlarý
aslýnda
gürültücü açgözlü bir yarýþ serencâmýdýr

týpký aþk gibi
baþ edilmezdir
tepeden týrnaða azaptýr

avunmak
donmamýþ taze beton ýslaðýna uzanan
sevda yanýðý bedenin nâçar ürperiþidir

toz yeniði sýrsýz aynada
görüldüðü sanýlan
sevgili varsayýlan yansýmalardýr

kendi dudaklarýna dokunmaktýr
zapt edilmez bir aðlama isteðidir avaz avaz
ve öksüz bir çocuk kederiyle
kendi kollarýna sýðýnýp
sýmsýký sarýlmaktýr

yine de
ahh...yine de devâ bilinir
oysa miâdý dolmuþ bir ilâçtýr

zehir cezbesinde çeker durur kendine
þifasýzdýr

avunmak
ara bir mevsimce sevimsiz
kurþuni akþamlara yamanmýþ iðreti zamanlardýr...

yine de devâ bilinir
oysa miâdý dolmuþ bir ilâçtýr

ceyda görk
Sosyal Medyada Paylaşın: