ERZURUM'A SESLENİŞ (DADAŞIMA ÇAĞRI)

Ey sýrma saçlý ikizleri Erzurm’un,
Çifte MÝnarem.
Benim sesim yetmez...Sen haykýr!
Gürcü Kapý’dan Ýstanbul Kapý’ya,
Yeniþehir’den Dadaþkent’e.
Sen haykýr ki ;inlesin minarende sedayla,
Tebriz Kapý’m Erzincan Kapý’m
Haykýr...Haykýr dadaþýma,
Kalksýn ayaða.
Sen anlat Tepsi Minare’m;
Üstüne dikilen bayraðýmla baþlayan tarihimi.
Sen anlat;
Erzen’den baþlayan destanýmda Erzurum’u bana
Sen anlat ;
Mehmet Arif’i Þair Nef’i ’yi



Mescit Daðý’ndan kopmuþ,
Çoruh Nehri geliyor.
Oltu Tortum demeden
Dört bir koldan coþuyor.
Tortum’da çaðlayaným Allah! Allah! diyor.
Çaðlayaným coþmuþ ta,
Sen neden susmaktasýn?
Dadaþým baþýn öne eðik,
Neden durmaktasýn?

Dadaþým! Dadaþým! Kalk ayaða!
Kalk ta coþtur,
Yakutiye Medrese’mi,Lala Paþa camii’mi.
Yeter!!!
Aðlamasýnlar sustur.


Sustur analarý bacýlarý,
Gelinler aðlamasýn çocuklar yetim kalmasýn artýk.
Erzurum’da yürekler pare pare,bakýþlar yaslý.
Þimdi neden uzak,
vatan! Vatan haykýrýþlarý.
Dadaþým öldü mü?
Öldü mü dadaþým?


Dadaþým kalk ayaða!
Sana siper olmuþ, Palandöken Daðý.
Erzurum’a kale olmuþ,
O dik dumanlý baþý.


Erzurum’da daðlar, tepeler,
Geçmiþi haykýrýyor.
Ya sen? Neden susmaktasýn?
Sen haykýr.Haykýr gürlesin sesin.
Siper ol,dadaþý doðuran anaya.
Siper ol, Nenehatunlar ölmesin.


Ýþte! Kalktý dadaþýmýn baþý.
Bu doðan þafak deðildir,
Ufukta dadaþýmýn gözleri parlayan.


Erzurum’da baþlar dik, bakýþlar maðrur.
Ereðli deðil þimdi,
Palandöken üzerinde; tarihim dikilmekte.

Erzurum’un üstüne her yýl,
Binbir hatimler inmekte.















Sosyal Medyada Paylaşın: