Bu yaðan yaðmur içimi acýtýyor. Üþüyorsan; ve ben hiç bir þey yapamýyorsam senin için. Soðuksa ellerin, Islaksa gözlerin þimdi. Ya hatýrladýðým gibi deðillerse artýk.
Ve her yeni doðan günü göremeyiþin, içimi acýtýyor yokluðun. Ýnanmak istemesemde, Zamansýz gidiþinin üstünden Günler geçiyor iþte, Hayat devam ediyor. Ve hiç kimse de söylemiyor; Hepsi bir þakaydý diye.
Hiç bu kadar özlememiþtim,belki de seni, Hiç bu kadar ihtiyacým olmamýþtý sana. Ben yeniden yarým kaldým. Seni sözün bittiði yerde býraktým.
Oysa ne çok þey vardý; Daha söylenmemiþ. Paylaþýlmamýþ sevinçler,özlemler vardý.
Kaç yüzyýl oldu? Bilemiyorum. Seninle ayrý düþtüðümüz. Ya da hiç kesiþmedi yollarýmýz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
esray Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.