ESARETE BOĞULMAK

Gün geçtikçe düðümlenir gelecek,
Sulu gözle eþliðinde boðazýnda.
Tedirginlik, sessizlik, belirsizlik
Baþtan baþa sarar kalabalýk sokaklarý.
Her yüz farklý renklere bürünmüþ,
Yorgunluðun son demine vurmuþtur,
Takvim yapraklarýný bir bir eskiterek.
Her geçen an, alýr seni götürür
Bilinmez bir yolun kavþaðýna.
O zaman anlarsýn;
Her yanýn sana ait olmadýðýný,
Düþlerin amansýzca yarým kaldýðýný.
Çaresiz bakýþlar daðýlýr etrafýna
Olmasý gerekenler, olmadýðý için,
Dizboyu esarete boðulmuþsundur.
Sesinin duvara çarpýp döndüðünü,
Yýldýzlarýn bile bir bir söndüðünü
Anladýðýnda, iþte o zaman kayboluyorsundur.
Hem de bir daha sen olmayacak þekilde!...

Süleyman ÇETÝNKAYA
Sosyal Medyada Paylaşın: