DAĞLARIN DORUĞUNDA

Dik baþlý bir kayaya oturmuþ,
Nedesizce bir sessizliðe durmuþum.
Seher yeli kekik kokusunu daðýtýrken etrafa,
Ben yarým kalmýþ bir türküyü tutturmuþum,
Bir türkü ki içinde yaþanmamýþ bir hayatý barýndýrýr.
Çakal sesli geceden kalma bir yorgunluk,
Günün canlýlýk daðýtan o ilk ýþýklarýna deðerken,
Depreþir gözlerimde mazinin tozlu sayfalarý.
Uzaktým çocukluðumun geçtiði tandýr kokulu yerden,
Gençliðimi, düþlerimi ve her þeyimi geride býraktýðým,
Her bir günün bin bir esarete durduðu,
Benliðimin anbean ben olmaktan koptuðu,
Geçmiþim, bugünüm ve de geleceðim olan yerden uzaktým.
Ateþi karýþtýrýp, bir tütün sararken elllerim,
Yüzüm yokluktan var olmaya durur bilirim.
Bilirim ki nedensizdir bütün yaþanýlanlar;
Ama neylersin zaman bunu reva görmüþtür,
Neylersin el yüzlü yaþam bize bunu sunmuþtur!...
Süleyman ÇETÝNKAYA
Sosyal Medyada Paylaşın: