YARIM KALAN DÜŞLERİN ARDINDA...

Yitik bir yaþamýn kýyýsýnda
baþladý emeklemeler...
Gün yüzü deðmedi tenimize...

Nedense hep gecenin gölgesi düþtü,
Yaþama hasret o masum yüzümüze...

Uðurladýk bize ait olmayan dünleri,
Yarýnlarýn tebessümleri adýna...

Geleceðin koynunda gezinir yüzümüz,
Hep yarým kalmýþtýr bugünümüz...

Týpký sesimiz, sevdamýz, varlýðýmýz gibi
Ve var olamadýðýmýz gibi...

Ama yüzümüz hep güneþe dönüktür,
Yüreðimiz daðlarýn heybetine!...


Süleyman ÇETÝNKAYA
Sosyal Medyada Paylaşın: