MAMAK
Mazindeki kirleri anýmsatýrsýn,
Adýn eyleme dönüþtüðünde!
... ve mantýðýn bittiði yerde baþlamýþtýn,
Beni bitirdiðin yerde...
Kýsa bir dönemdin dýþarýdan bakýnca,
Her bir anýn bir ömürdü içinde yaþayýnca.
Koparýlmýþtým, o tütün kokulu diyardan,
Koparýlmýþtým, kanayan bir sevdadan.
Esaretle geçen gündüzlerden sonra,
Beni benden alýr giderdi
Seni bana hatýrlatan her gece.
Zifiri bir karanlýðýn yüzüne sinerdi,
Ýliklerime iþleyen bir rüzgarýn eþliðinde,
Sesim Þarlak Deresi’ne daðýlýr giderdi.
Utancýndan susardý zaman,
Hüzün sarardý her bir yaný.
Bir hafta hüküm giymeye inat,
Ulaþmak isterdi bu asi yürek
Þimdi el olmuþ sana!
Gerçeðin elbisesini giydiremedim,
Aramýzda uzayýp giden karanlýða,
Ve en sonunda gömdüm seni Mamak’a!
Dile geldi sözcükler zayýf bir anýmda,
Belki bir gün kendini ararsýn diye!...
Süleyman ÇETÝNKAYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
çiseleyen damlalar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.