Gönül senden benim þikâyetim var,
Dünya’nýn derdine þirk ettin beni.
Kim bilir ne kadar ahu zarým var.
Zalimin zulmüne terk ettin beni.
Sen onu severken bana sormadýn.
Gelir geçer dedin aþka yormadýn.
Oynadýn benimle,uslu durmadýn.
Ýþ iþten geçince fark ettin beni.
Aþkýn ateþinde yandým da söndüm.
Sevdanýn yazýnda titredim, dondum.
Bitti derken keder hep baþa döndüm.
Dertler zincirine çark ettin beni.
Yaktýn, yýktýn gönül, ateþe attýn.
Sanki bedenimi hep sen yarattýn?
Olur, olmaz yere beni aðlattýn.
Gözyaþý seline hark ettin beni.
Asla karþýlýksýz sevemem derken.
Nasýl kapýlýrsýn bu kadar erken.?
Eller mutluluða doðru giderken.
Sen dert garajýna park ettin beni.
Kestinde budadýn umutlarýmý.
Gözyaþý yükledin bulutlarýmý.
Sevdaya diktirip anýtlarýmý;
Ölmeden topraða gark ettin beni.
Süleyman Göktekin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.