Ruhumun sahiline vurur deniz yýldýzým,
Hicran ýrmaðý taþar füsunkâr gözlerinden.
Göðsüme ateþ yürür firakýndan kor sýzým,
Teselli bekler ruhum, þefkatli sözlerinden…
Þuramda yumruk olur içten içe bir sancý,
En tiz perdeden hüznü bestelerken buhraným,
Puslu aynamda akis yorgun ömür usancý,
Suya düþerken gölgem perdelenir bir aným…
Baktýkça çile dokur hatýran kalan oda,
Güz çöktü baharýma çiçeklerim sarardý.
Boynu bükük duruyor salondaki vazoda,
Yakar durur matemim yârim olsa sarardý!
Hasretin þerbetini içtiðim günden beri,
Köz köz oldu ciðerim, sanki ateþ çemberi.
Tek adým atamadým, zaman sensiz hep geri,
Ne olurdu kalsaydýn mutluluðun amberi…
Gün geçtikçe artýyor canýmýn kýrýklarý,
Sisli, dumanlý, karlý þahikasý kalbimin;
Teselli vermez ruhun derin hýçkýrýklarý,
Sonbahar rengi vurmuþ son sayfasý albümün…
Makaslasam üstüme düðümlenen gölgeyi,
Kalbim aklýma baskýn aþkýn repliklerimde.
Ayýklasam özümde hüküm süren bölgeyi,
Gel yangýným baþlasýn kanlý kirpiklerimde…
Tatsam aþk ekseninden mimsiz berrak kevseri,
Vuslatýnla eriyip gecelere dirilsem;
Öpsem bir kez beninden halim aþkýn eseri,
Toprak olup mis kokan ayaðýna serilsem…
Köklerimden gövdeme yürüt bengisu dilber,
Gökkuþaðý donatsýn mavi denizlerini.
Senden baþka kimim var hayat dengi su dilber,
Silsin aþkýn ebedi hüznün kan izlerini.
Tükenmesin gözyaþým yalnýz sende kararým ,
Gel gönlüme ýþýk tut gör bak Murat ziyanda!
Sevdan tek sýðýnaðým, yoksan her þeyim yarým,
Yüreðimin sahibi; aydýnlandým ziyanda…
Murat CANBOLAT