Geceye çalan saçlarýndan tutundum hayata Ýpeksi dokunuþlarýn adýydý ellerin Oysa hayat ne anýlar kadar güzel Ne de ümidiydi çocuksu düþlerin..
Güneþ bir baþka doðardý huzurla Tebessümü ýþýrdý yüzümüzde Kokusu bile baþkaydý bu evin Ahþap duvarlarýn gizeminde saklýydý huzur Her sabah eski radyonun sesiyle Dizlerinde uyuyan Sarman’ýn nefesiyle Yepyeni bir umuda doðardýk birlikte Pencere önünde gugucuk kuþlarým Nasýl da can atardý buðday tanelerine
Ve anýlarda kaldý mutluluðun adý Þimdi uzak bir iklimdir özlemle esen..
Ne çok özlüyorum ne çok o günleri Hala çocuðum içimde Hala sevgi dolu Hala benimlesin hayallerimde..
Öðrendim ki hayat zamanla büyütürmüþ acýlarý Çile ipliðinde iþlenirmiþ nakkaþýn ellerinde Bazen en güzel deseni seçebilmek ne zormuþ Sahiplenebilmek yüreðinde..
Þimdi kapat gözlerini Bir dilek tut çocuksu hayallerimizden Gökyüzüne savur en mavisini Sevgisiyle boyasýn beni..
Ne olurdu büyümeseydik yenilip zamana Takvimlerin sararaýn yapraklarýna inat Kalabilseydik anýlarda Anladým ki hayat çekilmezmiþ Adý imtihan olmasa..
Züleyha Özbay Bilgiç 06.08.2009 kÜTAHYA Sosyal Medyada Paylaşın:
Züleyha Özbay Bilgiç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.