VE NİHAYET...

sonrasýz bir zaman
öncesi de yok
kaybolmaktaydým

neresindeydim bu sonsuzluðun
bir yerde durmam gerekti
biliyordum

duramadým

söylenmiþti oysa
bu yalancý boþluðun yitip gitmeleri

nice ehl-i kitâptan dinlemiþtim
kulaðýmdaydý öðütleri

emr-i ilâhinin kelâmýndan tarifi vardý
biliyordum

buna raðmen

ah...buna raðmen
aldandým

karþý koyamadým


ezberimdeydi yönüm tarifim
dün gibi henüz
adým gibi eminim

buralara yolum düþmeden önce ben
dualarýn mahreminde
meleklerin koynundaydým
Levh-i Mahfuz’daydým
baþlamamýþtý serencamým

o lekesiz aydýnlýkta dupduru seçilirdi
ismim þecerem
yazdýklarým

bu yollarý yitireceðim bilinirdi ki
sýký sýkýya öðütlenmiþtim gönderilirken
bir bir anlatýlmýþtý
mihenk taþlarým
köþe baþlarým

buna raðmen kaybettim yolumu
iþledikçe günah içre günah
düþtükçe hata içre hataya zehirli zakkumlarca
o yalancý pembelerde çiçek açtým



biliyordum yitireceðimi
biliyordum biteceðimi

mani olamadým fâni cezbesine sevdâlarýn
ateþ gölgelerinde caným yana yana aðladým

ve nihayet

öðrendim sabrý
bildim ateþi

gördüm tutuþan pervâneleri

"aþk ile yandým" demeye utandým...



CEYDA GÖRK

...




Sosyal Medyada Paylaşın: