Hak’ın, hanı

Hak’ýn yolunda, bir durak ararken,
Yurt oldu bu han yorulmuþ giderken,
Hancým kal dedi, handa yer verdi de,
Bir ömür kaldým han güzelmiþ diye.

Aþ yemek verdi, o han yurd olurken,
Ben de þükrettim yoktan kul olurken,
Genç uþak oldum, gönül verirken de,
Bir ömür kaldým, han güzelmiþ diye.

Günüm gün ettim, zaman geçip gitti,
Aþk’a kul oldum, aþk sevdam’ da bitti,
Gördüm ki boþtu aþk sevda denen de,
Yüz çevirdim’ de, Tanrý’m’ da af etti.

Kul köle oldum, Allah dedim durdum,
Hak’ kýn hanýnda, Hak için yoðruldum,
Hep yanan oldum, yetdin denmedi de,
Bir ömür yandým, Hak için kavruldum.

Bunca yýl geçip, gül yüzüm solarken,
Bel büker oldum, yaþ seksen olurken,
Tanrý’m el verdi, düþkün yatarken de,
Tahta bir atlan, handan çýkýp gittim.

A. Yüksel Þanlýer
28 Temmuz 2009-07-28
Antalya.









Sosyal Medyada Paylaşın: