............................………….Senle yaþadýðýmýz ân’lar, zamanýn durduðu ân’lardý, .............................…………O ân, bize bakan herkes , bunu gözlerimizden anlardý…
Bu bülbülün figâný ,intizarýdýr güle, Yakup’un Yusuf’una döktüðü gözyaþýdýr.. Bu Eyyüp’ün sabrýdýr, yaralý bedeninde, Bir zelzele sonrasý,varlýðýn telaþýdýr..
Ben idam mahkumunun boynundaki urganým, Sensizliðin yürekte tutunduðu tek bir dal .. Ben sevda ülkesinde her daim aðlayaným, Hasret okyanusunda sürüklenen bir sandal..
Bilirim kavrulmanýn ne demek olduðunu , Bütün göçmen kuþlarýn yasýný ben tutarým.. Bilirim umutlarýn zamansýz solduðunu, Her akþam dertlerime bir dert daha katarým..
Bir sonbahar mevsimi ,solan yaprak gibiyim, Çýðlýðýyým vücutta dehþet saçan kýrbacýn.. Karanlýk gecelerin belki tek sahibiyim, Sanki son damlasýyým þifasýz bir ilacýn..
Ben sonu görünmeyen;dik ,sapa bir yokuþum, Namlunun ucundaki kem talihli bir ceylan.. Ben kanadý kýrýlmýþ ,uçamayan bir kuþum, Mamureler içinde bir ben kalmýþým viran..
Sensizliði anlatmak, hicranýmý deþiyor, Kalem de biçaredir, ne yapsýn ki mýsralar.. Hüzünler damla damla ,yürekte birleþiyor, Þimdi öylece sessiz ,aðlýyor hatýralar …