Açtý gözlerini ayýn on dördü gibiydi Anasýnýn kuzusu kader yoldaþý idi Bilinmezliðe atýlýrken çýðlýklarýn ilki Yazýldý kaderi doðmadan, kul köle oldu
Kýnalý ellerinin süsüydü gelincikler Kýskanýrdý gülünce gül kokulu çiçekler Gamzelerinde güneþ açardý olurdu fer Bir hiç uðruna kopardýlar dalýný, soldu
Örgülü saçlarýndan kayardý kýr kokusu Daðýtýrdý rüzgâr dört nala yoktu korkusu Ederdi ciðerler bayram o cennet kokusu Bir hiç uðruna verdiler alaza, kül oldu
Eserdi yel çekiþtirirdi eteklerini Çapkýn bir serinlik sunardý görünmez eli Þalvarsýz suçlu ya! utanýrdý beyaz teni Bir hiç uðruna boyadýlar ak ten al oldu
Körpecik dudaklarý kiraz kiraz açardý Kaçak bakýþlarýn namlusundaydý gerdaný Siyahi saçýndan kayýnca pullu yazmasý Bir hiç uðruna albenisi kurþunu oldu
On dördünde baþta duvak oldu ele gelin Gözlerinin buðusu oldu feri, en derin Sormadýlar hakký yoktu bu senin kaderin Bir hiç uðruna gömdüler yaþarken ruh oldu
Býrakmadýlar rahat, ateþ saçar gözleri Delip geçti baðrýný pis kokulu nefesi “Yapmýþtýr bir kahpelik.” yalan yanlýþ söylendi Bir hiç uðruna kadýnlýðý sebebi oldu
Bir haykýrsa kusardý kinini dolu dizgin Omuzlarý çökmüþ firar ederdi can, bezgin Artýk yoktu neþesi kýrda gelinciklerin Topraðýnda namusu gül saçýna tac oldu
Yasemin ELMAS 2009 / Temmuz Sosyal Medyada Paylaşın:
yasemenn Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.