Yorgun sularla çocukluðum dökülüyor düþ s o k a k l a r ý m a
kumsal, çukurlarýný açar yorgun güne
usul usul s a k l a n ý r temmuz
kelebek ayinlerine býrakýrým sýrlarýmýzý
ama sen;
sabun köpüðünden çarþaflarda soyuyorsun içimdeki el deðmeyen dulu
soðuk uykularýna ateþ arýyorsun
bundandýr beni en çok kýrmýzýyla düþlemen
en kalabalýðýndan bir cadde ortasýnda çýplak kalýr y a l n ý z l ý ð ý m