DÜNYA DÖNER HEP

sarsa da biran güz, acý ve keder !

ateþe üþüþen pervâneler;

ateþ söndüðünde, yok olup giderler


gelip geçici sert poyraza,

üstüne çöken bu karabasana

aldýrma, koþ dolu dizgin umuda...


hüzünler;

bir zýrh gibi kuþanýp, sarmasýn seni !

þimdi, çorak toprak olsa da yerin,

elinden tutup, söküp kaldýrýp

senin de bulunur,

bereketli topraklara götürenin


ýþýklý, aydýnlýk i mgeler ile

kýr korkunun ellerini, tuzla buz et

yaþam sevin, en gerçek haritan,

anýlar, en gerçek izindir

sana tutunup, senle yaþayan...



yeniden sür izini, tay gençliðinin:

her düþüþünün, ayaða kalkýþýnda

iç yangýnlarýnýn külünü

savur, fýrlat gücün yettiðince uzaða...

yeni mevsimler, zaman sarkacýnda,

olsun neþeli sarmaþýðýn...

(....yaþam durdu zannettiðimiz anda, göremeyiz devam ediyordur aslýnda; ateþ küllenince görürüz yaþam devam eder dünya döner hep, her ne olursa...)

Hâdiye Kaptan


c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.


Sosyal Medyada Paylaşın: