ten renginden solgun bu bahar yasak serüvenler peþinde,iklimler baþ kaldýyor konmuyor menekþeler üzerine bir lokma aþk ve tadýný almýyor nefs-e zincir vurmuþ, yýllanýp,þarap halini görememiþ sevdalar..
o gözler ahu-devran halini beðenip de bakmamýþ bile dillerinden bir tatlý hüzün,bal süzgecinden geçmemiþ bir yumaða dolanmýþ boynu,ah sen,kimseler görmemiþ rengine hüsranlar yaðmalanmýþ,açýlmamýþ, hüzzam namesinden hiç çýkmamýþ akþamlar
ten rengin gözlere mahsus bu bahar ve bakmýyorsun bile, þevval dokunuþlar, hissetmiyorsun küskünlüðün yeter bütün menekþelere bir aþk kalmadý üzerinde her dakika soluyorsun
ve ten renginden solgun bu aþk pýrýltýsý kalmadý renklerin sevdanla solgun bu bahar artýk mor deðil menekþeler koklayýnca, anlýyorsun ve mesafesi var kalbinin her dokunuþta, ölüyorsun..
Sosyal Medyada Paylaşın:
GnL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.