biliyorsun karbeyaz biliyorsun da yanan iklimlerin yasýný tutuyorsun bana esti mi tam esiyor kararan rüzgarlar yüzüne vurunca anlýyorsun karbeyaz anlýyorsun da, gidiyorsun yeni iklimlere..
bir köþe baþýný mesken ettim kendime yerim yurdum saraylara minnet hani daðdaki kýrlangýç kadar üþürdün yüreðimde bir sýcak hayalin bile,götürmüyor beni sen-li ateþlere yanýyorsun karbeyaz
dün ki çocuk kadar aklýmý peynir ekmekle yedim bir el oyuncaðý aldým elime,doladýkça doladým bileklerime söylenmiyor deðil mi karbeyaz? vuruyor bazen delilik,bütün sen-li hücrelerime yine de durmuyorsun karbeyaz
kimisi derin bir yol bulmuþ kendine kimisi uçurumlarýn engebesinde ya sen karbeyaz? sen hangi yolun yolcusu? nerelere demir attýn da,ben olmadým yanýnda? her köþe baþý, bir istasyon sabahý gibi her dem içerisindedir günün baþlama vakti çapaklarýný ayýrýp,bakamadým güneþe anladým ki o sabah serin, meðer sadece benim üzerime doðmuþsun karbeyaz umudun teknesi derin .. akþam olmasýn desem de, yýldýzlara selam veriyorsun yine ben ayný yolun mürettebatýnda yarýn sabah seni burada bekliyorum sakýn geç kalma karbeyaz gelmezsen, ekmeðim,suyum gibi sýcaklýðýn aç kalýrým sensizliðe üþürüm karbeyaz Sosyal Medyada Paylaşın:
GnL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.