Zel-lal (IV)

’O’nun Anýsýna’



yokluk, yokluk
bir tanrýya,bir sana eþ
hayat insana küs, ben bana.
daha aðýr baþlar þimdi hayat
usul usul sokulur fikrime
seviþmeler yarým,
insan sabahsýz kalýr.
ellerini tanýmadýðý için üþür ellerim
nazlý dilberleri bekler çocuklar
o dilberler ki upuzun raylara benzer

ahh her sabah eksik,
öteki yarým eksik uyanýr uykudan

kadýn göðsünde bir bütün yaþam
bir hýçkýrýk, bir kahkaha,
bir ölüm.
hayat yalnýz da olsa dengbej
bir içimlik su’da baþlar sevda

otobüsler fizan’a kalkar artýk,
fizan tanrýya.
ne çölgeçen olur adým,
ne kaf daðý kalýr.

ahh her sabah eksik
öteki yarým eksik uyanýr uykudan

soyunuk hallerim saklý aþklara
güncesi kafka’nýn bir isyan þimdi
nehirler denize gebe, hayat insana
hayasýz ölümler saklar sevinci

hüznün yamacýnda veda þiiri
çýrpýnýp düþüyor topraða umut
dün gece düþümde gördüm rabbimi
artýk beni unut,
dehþet aþklara açtým yelkeni.
kutsal ve esrik
sensiz kimsesiz

ahh her sabah eksik
öteki yarým eksik uyanýr uykudan

dalgalar fýrtýnada bir deniz boyu
yakamozlar bu akþam kayaya vurur

bir susuþ, bir hayat gaz lambalarý
gece vadilerini bekçiler kollar
en güzel yerindeyim yaslý rüyanýn
beni uykumdan kim uyandýrýr

ahh her sabah eksik
öteki yarým eksik uyanýr uykudan




Sosyal Medyada Paylaşın: