zel-lal (VII)

‘’Burhan’ýn Anýsýna’’



dikleþirken memeleri acýnýn
hayat bir kurþunla birleþir artýk
yada bir intihar olur seviþmek
gece ihtilali içinde gönlüm.
kafes kuþu gibi çýnçýn öten sessizlik
bir yudum içkiyle bitermiþ ölüm


ahh rahibelere sunulmuþ kirli bedenler
on sekizlik kýzýn göðsünde dünya,
acý dolu kývrým kývrým uzanmýþ.


ahh bilinmez bir kurþuna dirilip giden
bombalar baðlayýn dizelerime


tinerci çocuklar köprü altýnda,
bayram günlerine üfler hayatý
câmi avlusu bebek doðurur
gülücükler pas tutar bu akþamüstü
her katil duvara kanýný iþler


ahh kahverengi kederlere bürünmüþ annem
umulmaz yerlerden gelirken ölüm
gelinler koynunda resmimi gizler


ve inkar ve cesaret ve tanýk
ve yaþam ve ölüm ve insan
söylenmez artýk fazla söz
yarým kalmýþ hikayesi dilimin


unutmak var ey sevgili, unutmak
aðlýyorsa en kazýntý resimler
beklermiþ martýlar akþam simidi
bir fahiþe doðururken falcýlar


konuþ artýk ey yaþam
ufka vardým diyen can
düzeneði kurulmuþsa ölümün
ben artýk buralarda duramam

konuþ artýk ey yaþým
sen ki otuza bir kala

ahh kapýldýn bir buhrana
veda ettin sonunda,
dirildiðin kadýna.

yaþam ve tanýk
inkar ve insan
zel-lâl


Sosyal Medyada Paylaşın: