Sakýna mutlusun, demeyin bana.
Ne huzur, nede bir, neþe bulmuþum.
Varlýðým hayaldir, yalan Dünya’da.
Yaþamak bu deðil, çoktan ölmüþüm.
Bütün sevdiklerim, zalim çýktýlar.
Çok seven kalbime, ateþ yaktýlar.
Bütün hayallerimi, tek tek yýktýlar.
Yaþamak bu deðil, çoktan ölmüþüm.
Ýçimde kederim, hiç eksilmedi.
Yarýnlarýma da, ümit ekilmedi.
Suçlandý bu kalbim, hiç sevilmedi.
Yaþamak bu deðil, çoktan ölmüþüm.
Her yanýmý sardý, keder zinciri.
Yýllardýr döktüðüm, hep ecel teri.
Ýmdadýma koþan, çýkmadý biri.
Yaþamak bu deðil, çoktan ölmüþüm.
Acýyla yaþamak, ölümden beter;
Mutluluk denen þey, gözümde tüter.
Tatmadan huzuru, bu ömrüm biter.
Yaþamak bu deðil, çoktan ölmüþüm.
Süleyman Göktekin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.