ÇAĞRI

üstüne en alýmlý ürpertini giy eduardo
bu gece kendimize dönüþ yolunu kaybetmiþ
bir uçurum kiralayalým
ay sadece bizi üzsün
ve yukarýdaki en yalnýz yýldýzý
gözlerimize baðlayalým


gel eduardo
savaþlarýn bizden çaldýðý kendimizi
bu ýssýz karanlýkta bulalým.
bir yaygara vardýr þimdi orada
bir difteri, bir boðmaca krizi
uzak dur!
cüssemizi o mavi kabustan
gökyüzüne sýðýnaklayalým

düþün bir hele, hele bir aklýný yetir
ne kadar oyunu unuttuk yýllarýmýzý faizlerken?
kalbimizi kirletip
tenimizi dolambaçlý sokaklarýn köþelerinde çizerken
ve unuttuk en yalýn adýmýzý aynalarýn uzak köþelerinde
hadi bir gayret
o en ýslak yüzünü geri getir
yaþlarýmýzý dinginlikle kurulayalým
aðla lütfen eduardo
biz onlardan olmayalým...

þu karanlýk, þu bitimsiz ululuk
çaresiz hissetme kendini asla
býrak bedenini ýþýltýlý çimlerin yamacýna
ki biz, sen ve ikimiz bütün insanlýðýmýzdan azade
ve tanrýlarýn doyumsuz iksirini içerken
içimizde sorgusuz bir mutluluk
topraðýn, suyun ve havanýn
konforlu kimyasýna karýþalým
elimizde ateþ
elimizde meþalesi özgürlüðün
hiç yormayan sonsuz bir yolu koþalým

yýkanalým eduardo
bu kirler geçmez deðil
ki onlar silinir,
gayretsiz bi suyla erir
artýk tenimizi bir peygamber pelerini gibi
ay ýþýðýna boyayalým
ve anlayalým
yalnýzlýk alýn yazýmýz deðil
aðacýný unutmuþ bir yapraðýz bu karanlýkta
hýrslý rüzgarlarýn darbesiyle
umarsýzca kopmayalým.

anladýk eduardo
bazen bütün heybetimizle dikilebilmek için
ve haykýrmak için
elimizde orak çekiç
bilenmek için
durgunluðun sonsuzluðunda erimek gerekir.
býrak elindekileri sevgilim
ummanlýðýmýzýn çarþafý yüzümüzü
bu gece silinmez bir kana boyayalým...
Sosyal Medyada Paylaşın: