gece, bir serçenin kalbinden doðarken
bin yürekte gün daðlanýr
o an aþk
göðün hangi mevsimine sýðýnýrsa sýðýnsýn
münzevî bir eyleme tanýktýr
kesilir býçakla söz
iþlenirken içimize gergef gergef
sevdanýn muþtusu
tez gelen ayrýlýða aðlar öz
kaygýsýz ve kayýtsýz zaman
sýkýþýnca dört duvar arasýna
aþk dedi
yakýndýr þah damarýn kadar
ölmen ve hayatta kalmana
ayný þeyleri söyler durur þarkýlar
biz büyük cümleler kurarken
fikrimizin aðýrlýðýna dayanamaz baþýmýz
dipçikle ezilmiþ kadar yorgunken
sadakatimiz ve baðlýlýðýmýz
bir günlük anýyý sýðdýrýr tüm ömre
kimi zaman
ömür teslim olur tek bir gülüþe
mazgallarda erir öfke
"olmadý"lar tükenir
kalp ki her yýl tazelenen umuda gebedir
öldüðümüz yerde dirilir
aðyârý gönlümüze yâr ederiz
kimi güler kimi aðlar
dostu derdimizle cihandan bezdiririz
âþýkta mâþukta kendimiziz
biz her daim deliyiz
emine demirci