AY BATARKEN

Ay batarken,
Hüzünler çýkar saklý kutularýndan,
Ruhumun odasýna doluþuverir...
En zayýf yerimden beni yakalarda,
Beynimin kývrýmlarýna ulaþýverir...
Deðiþik þekillere bürünür acýlar,
Silinir gözümden tüm duygular...
Panayýr yerine dönerken içim,
Bir kukla gibi çekilir ipim...
Gülerken aðlar,aðlarken gülerim,
Acýyý bilmez,tatlýya acý derim...
Saklarým sevdamý derinlere gömerim,
Mehtaba ulaþýr,ay ýþýnda gezerim...
Denizin sularýnda dinlenir uykularým,
Karanlýðýn sonunda aydýnlanýr umutlarým...
Yeni doðan gün gebedir nice güzelliklere,
Yelken açar yüreðim maviliklere...

BUARADA UNUTTUÐUM BÝR ÞEY VAR...
HERKEZÝN KANDÝLÝ MÜBAREK OLSUN...
KALPLERÝNÝZ RAHMET YAÐMURLARIYLA YIKANSIN ÝNÞ.
NUR DOLU BÝR GECE DÝLÝYORUM..
Bütün güzellikler gül yüreklere ulaþsýn...
Sevgilerimle...
Sosyal Medyada Paylaşın: