SUSKU KESİĞİ

aðýr gövdesiyle, yara yara boþluðu

gelip ortaya yerleþti susku


ölümün kýblesinde bir yarda

kapatýrken adýmlarýný yaþamaya

dirlik tanýmayan anýlarýn gölgesinde

gitmekle kalmak arasý

yalpaladý biran ürkek kuþ yüreði !


konuþup anlatacak kim vardý ki bunlarý ?

takýlý kaldý bir an aklý ; yok saymakla yaþanýlaný

yaþananlar, yaþanmamýþ mý oluyordu !


içerden kanayan acý

dýþtan kabuk baðlayan yarayý zorlarken

zaptedilemeyen son kurþunla geldi ölüm !


varla yok arasý

sanýp aldanýlan, göze düþen gölge gibi

anlýk oldu baþlayýp bitiþi !

son sararan yaprak da düþtü dalýndan

aklýndaki ölümü vurdu saat

susku kesiði zorladý ipi

koptu ip / devrildi sandalyeden yaþam !


sevmiþti, hem de çok sevmiþti...

üç günlük ömürde parayý ne etsindi !

derme çatma evdi Osman’ýn evi

Saray olsun Aðanýnkisi

Ýçine sevgi koyamadýktan sonra neye yarar dý ki !


basmadan, çiçekli bahar perdeler asacaktý

tenekede güller dikip dizecekti pencereye

kapý eþiðinde örgü örecekti bebesine elinde

beklerken Osman’ýn tarla dönüþünü

bir sýcak çorbanýn buðusunda tütecekti sevgi...


diyemedi / duramadý , güçlünün önünde

cýlýz nefesi hiç bir iþe yaramadý madem ömründe

bir kez / yalnýzca bir kez kendi karar verecekti

vururken suskuya býçaðý gülümsedi gözleri

iþte Ýnsan olmuþtu bir kez âhir ömründe Ayþe !



(.....adý olmayan kadýnlara...)
Hâdiye Kaptan

(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Sosyal Medyada Paylaşın: