Münevver!
kýrýk kalplerin taze dulu
sen de özlermiþsin meðer
okudum mektubunu...
sen uzak denizlerde,
yalnýz balýklarýn gümüþten pulu...
bir olta atasým gelir yüreðimden,
kabaran göðsüne doðru...
Münevver!
bir göz kýrpsan olduðun yerden,
kirpiklerinin o sihirli ucu,
hafifçe yüzüme deðer...
þimdi gün biter,
kavaklar baþlarýný eðer,
düþer denizlere yakamozun o ýþýktan yolu
Münevver!
koskoca bir hayat okulu...
sen kurumuþ hayallere can veren,
þefkatin o serin suyu...
bir yudum daha içesim gelir elinden,
altýn kasedeki umudu...
Münevver!
kaç gözkýrpmasýyla geçti bütün seneler
kaç ihanetten yýkýldý, içimizdeki daðlarýn gururu
þimdi gün biter
gece, kendini göðe serer
taç gibi durur baþýmýzýn üzerinde samanyolu...
Münevver!
gün biter,
gece biter,
ömür biter...
eser bir deli rüzgar,
içinde kýrýk hayallerimizle beraber
bir toz bulutu ki
göz-gözü görmez
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.