ESNAF

Ondört yýldan beridir bekledim, müþteri gelmedi,
Altý ay oldu göründüm, kimse beni görmedi...

Yirmiyedinci hafta da iþler yine kesik,
Hani, doðru idi, meslek; Altýn Bilezik!...

Sorma esnafa: Bugün, iþler nasýl?
Bir anlatýr ki, derdini sana; týpký fasýl...

Sab’rýn, uzayan sesi gibidir esnaf,
Mümkün oldukça yapmamaya çalýþýr; gaf...

Kazandýðý da elinden alýnýr, olursa esnaf çok saf,
Günler geçer, derdini anlatamaz kimselere. Çekilmez oldu; masraf...

Tamamýný, unuttu; yevmiye’nin yarýsýna KÂF’,
Yine de þük’reder Rýzkýna, etmese bile siftâh...

Mutlu görünmeye çalýþýr, birçoðu eder hatâyý af,
Suskunluðuna bakma, bir konuþur ki; aðzý eder lâf...
---
Görmüþtür, ustasýndan terbiye, görev ise; korksa da biner gemiye!
Son günleri olur bîtab, dermaný kalmadý; bitti- biteviye...

Sen al gönlünü esnafýn, de ki; eline saðlýk,
Kalmaz yýllarýn yorgunluðu, üstünden kalkar o aðýrlýk...

Para ne ki?... bir el kiri gibi, Müþteri de býrakmamalý edebi,

Olmaya görsün, elden- ayaktan esnaf,
Sakat gözü ile görülmeye baþlanýr; saf...

Elinden yedin; Keþkül ve Tavukgöðsü’nü,
Yýllarca hizmet etti, sýkýntýlara gerdi göðsünü...

Bakma! O, deðerli insandýr, git gönlünü al,
Gönül almak gör bak, ne kadar da güzel...

Elinde bastonu, izler; o eski müþterilerini,
Gözler’ yorgun, bekler; Selâm verecek birilerini!...

O kiþi; dönse, o eski günlerine... gençliðine,
Ýnan ki, Müþterisine; bütün ömrünü, verirdi yine.

Kadir Yeter. TRABZON.

Sosyal Medyada Paylaşın: