TUTSAK YÜRÜYÜŞÜ

gülüþünden dökülen
güllerle sarmýþtým yaralarýmý
yaþamýmýn cayýlmaz parçasý
oluvermiþtin birden

ruhum kaç kýþa sürgündü bilmem !
sen çýkýp gelmiþtin âniden
bahar sanmýþtým seni
miskî amber çiçeklerinden

biraz çocukça / biraz arkadaþça
ve biraz aþkça baðlanmýþtým sana
belki de alýþkanlýðýmdýn

nedense gölgeliydi, bu sevginin bir yaný
lâkin, bir annenin çocuðunu sever gibi sevdim seni hep !
karþýlýksýz ve çýkarsýz bir kollayýþla

tutsak yürüyüþüydü ardýndaki adýmlarým
gözlerin / uzak olsalar benden meraktaydým
nereye bakar, kime deðerler ben olmayýnca?
yakýnýmdayken korkardým
ateþti her iki halde de!

ferahlýk veren dolu dolu yaðmurken
karanlýðýn içinde cýlýz bir fýsýltý gibi
dýþtaki izleri silen
yüz görümlülük
incecik oldu yaðmurun

içten içe yanar kalbim
medetsiz meyde yalan tebessümlerim
acýnýn, o kocaman cüssesi altýnda
açmadan yere düþtü tomurcuðum…

artýk / imkânsýz gibi senle soluk almak
tende hüzün / tinde hüzün
görmez ki bebeði gözümün

nedeni yok, neþesi yok
adý bilinmeyen bu ateþin

neden koþar durur hâlâ peþinden
neden yanar kalbim durmadan ?

gece körlüðünde ilerliyorken gölgesiz günlere
sesim kaybolup gidecek yok içinde



kucaðýna gömdüðüm baþým
düz aynada, eðri görüntüsünü görmez gözüm !

kýrýlabilse yüzeydeki renkli sýr
meydana çýkacak kil
ama olmuyor
köklenmeyecek, sudaki çiçek budaðý köklenmeyecek belli
katýksýz bir teslimiyet yalnýzca benimkisi…


Hâdiye Kaptan
(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.






Sosyal Medyada Paylaşın: