Vefasızlığını , Vefamla uğurluyorum

Bu gece son kez baktým yýldýzlara
Son kez çaðýrdým hatýralarý yaný baþýma
Son kez okudum sana yazdýðým þiirleri bir baþýma
Anýlar ,
Sonbahar da uçuþan yapraklar gibi serilirken odama
Senin üzerine kurulmuþ tüm hayallere bakýp gülümsedim
Aþka inanmam dediðim anda çýkmýþtýn karþýma
Gökyüzüm , denizim , mavim olmuþtun bir anda

Önce gülüþünü sevmiþtim
Sonra ,
O gülüþün ardýndaki yaralý yüreðini
Hep seni dilemiþtim tanrýdan , binlerce kez
Yarýn ,öbür gün , öbür hafta , öbür ay , öbür yýl
Hep seni , seni ..seni ..
Sevgine inandým … sevdiðine inandým …

Þimdi ne kelimeler yeter vefasýzlýðýný yazmaya !
Ne de sayfalar kabul eder kalemden dökülenleri
Hayallerim de yok artýk maviyi ise çoktan unuttum

Benim olduðunu sandýðým her þeyin
Hayalden ve yalandan ibaret olduðu gerçeðini
Kader bir kez daha tokat gibi vursa da yüzüme
Hayat her þeye raðmen devam edecek biliyorum

Ve

Hangi denizin kýyýsýnda , hangi göðün altýnda olursan ol
Önce ,
O sonsuz maviliðe , sonra da baþýný kaldýrýp yýldýzlara bak
Düþün …

Satýrlara sýðmayan sen !
Vefasýzlýðýný ! Vefamla uðurluyorum

Bu gece ,
Hüzün yaðýyor þarkýlardan duyuyor musun ?






Sosyal Medyada Paylaşın: