Gecenin en kimsesiz saatlerinde uykular firar etmiþ gözlerimde içinden çýkamadýðým bu labirentde çýkmazlardayým kaçýyor adýmlarým sessizce / belki kendimden belki de , Ýçimde saklý duran senden sen yinede boþver / boþver beni kirpiklerimden sessiz damla olup düþ yanaklarýma
ey adýný koyamadýðým ! seni sensiz yaþayýp içimde mabet gibi sakladýðým / unut beni
Ben ki / virane þehirlerin enkazý kimsesiz saksýda solmuþ sahipsiz çiçek hüzündür diðer yaným yaralýyým .. sen hiç gelmeyecek yolcum ol beklendiðini bilen ela gözlere resmini çizdiðim ilk ve son kez gördüðüm gibi kal hayalimde ..
Zamansýz .. hesapsýz düþtüðün sol yanýmda sarýp sarmalamýþým seni kulaklarýmdan gitmeyen sesini yýldýz yapýp gecelerime ismini hece hece kazýyýp tenime senli düþlere yelken açmýþým sormadan kalbine baðýþla beni ..
son umutla tutunduðum daldýn içimde !
artýk özgürsün sevdiðim býraktým ellerimi
Sosyal Medyada Paylaşın:
ümran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.