GİTME !

GÝTME !

Aklýma geldikçe ,
Sensiz geçen onca zaman ! çýldýrasým geliyor
Yaþamla / ölüm arasý gel / git / ler den ,
Solmuþ bir gülün dikenine saklanmýþ umutlarýmý
Ellerimle parça parça edip , hep kendime kalmýþým !
Düþün …
Kaç mevsim yaþamýþým sensiz !
Kaç mevsim aðlamýþým kimsesiz !

Þimdi ,
Sensizliði yaþamýþ bir ömrün son deminde çýksan da karþýma
Bil ki ,
Seni seviyorum demek , hiç bu kadar güzel olmamýþtý içimde

Sen sevgili !
Ne olur ,
Gitme o bilmediðim uzaklara !

Sensizliðin uçurumlarýn da esen rüzgarlarda ,
Býrakma beni bir baþýma …
Þiirlerim hüznünle , gözlerim kederinle aðlamasýn
Gönül bahçemde sevginle açan çiçeklerim solmasýn

Bir yüreðin / bir de Ýstanbul tek sýðýnaðým !
Sana adadýðým düþ mavisi umutlarýmý yetim býrakma

Ve
Hüzne sürgün edip vuslatýmýzý !
Bana kendine iyi bak deme ..

Unutma ! Azrail / e bile kafa tuttum sevginle

Yokluðunla sonu olma ömrümün ,
Bil ki ! bir gün sensiz ölürüm …

Gitme !

Ümran Aydýn

Sosyal Medyada Paylaşın: