aðladýkça unutacaðým bir aþk olmalý
unuttukça uzaklaþacaðým
akla gelmeyen sözler düþmeli dilime
düþmeli ki kýnýndan býçaðý çýkarýr gibi
çýkarmalý içimden aþký
oturmamalýyým hiçbir rýhtýmda
bir kez daha “son” deyip beklememeliyim seni
bu “son”lar artýk bitmeli
çok yere deðen þarkýlar da susmalý seni
içimden gelip geçen her þey
nihâvend gibi
ölüm gibi
tüm kurumuþ çiçeklerden geçerek
almalý rüzgâr ruhumun yaralý derisini
yenilenmeli ya da yitmeli
her ne olursa olsun
senin lehçene deðmeden bu yerlerden gitmeli
bin yýl nasýl geçtiyse…
yalnýzlýðýn dört mevsiminde, gönlümde
terk eyledim seni
aþk bitti
þimdi sözler diþlerde demir leblebi
ben ölsem, ölsem de
bir yüz görümü daha yaþamasam seni
emine demirci