AH BE HASAN

Bir hafta sonu kuþluk vaktinde
"Bir bardak çay içeyim "dedim,
Öðretmen evinde.
Varýp oturdum.
Boþ masalardan birine.
Derken... biri geldi sessizce.
Selamsýz, merhabasýz.
Geçip oturdu bir köþeye.
“Bana bir bira getir” dedi,
Çaycý Serkan’a.
Su yerine,
Soðuk yudumlarý dökerken içine.
Bedavaya getirmek istercesine,
Baþladý iddaa oynamaya.
Sonra...
Yüzüne aþina olduðum biri geldi yanýna.
Beþ on dakika içinde, birkaç kiþi daha.

Þöyle bir göz atýp gazete baþlýklarýna,
Yöneldim, doldurmak için bulmacaya.
Ýstemeden, kulak misafiri oldum konuþmalarýna.
Dönüþmüþtü çünkü, hararetli bir tartýþmaya.
Öðretmendi çoðu, anladýðým kadarýyla.

Memleketimin meselesiydi konuþtuklarý.
Aþina olduklarým, aþaðýlýyordu bir kýsým insanlarý.
Konuþtuklarý dilden, bulunduklarý yerden dolayý.
Hem de ayýktý kafalarý.
“Hayýr!” diyordu, Selamsýz.
Soðuðu yudumlarken:
“Ýnsan, hangi dili konuþursa konuþsun
Nerede doðarsa doðsun insandýr.
Dili, dini, ýrký, mezhebi ne olursa olsun
Birini göðe, diðerini, yerin dibine geçirmeye,
Hakký yok hiç kimsenin.
Üstünlük, erdemli davranýþ ve duruþun.
Haklýlýk, bilimsel düþünüþ ve evrensel doðrunun.
Diye ekliyordu, ayýk kafalara, tüm sarhoþluðuyla.
Bakýþlarý sakin ve kararlýydý
Demek ki, söylediklerine inancý tamdý.
Okuduðunu hatta, inandýðýný sanmýyorum ama,
Kur’an da insaný eþit tutuyor,
Üstünlüðü ise:
"Ýnsanlýðýný koruyuþuna"
"Ýnsanlýk onurunu taþýyýþýna"
Baðlýyordu...
Daha birçok güzel þeyler savunuyordu inatla.
Ýnançlý geçinenlere inat bir inançla.

Hasan imiþ adý,
Tanýþtýk sonra.
Tahammülü yok baðnazlara,
Baðnazlýða.
Ýnancýda olmamýþ.
Bu yüzden Allah’a.
Nasýl olsun ki:
Ne kadar islamý savunan varsa
Tanýdýklarý arasýnda.
Bulmuþ,
Davranýþlarýný riyakarca.
Üçe ayýrmýþ müslümaný, kafasýnda:
Dindarlar, dinden geçinenler
Ve dinci geçinenler diye.
Saygýsý olsa da Müslümana,
Hiç rastlamamýþ samimi olanýna.
Onlara benzeme korkusundan,
Garibim yönelmiþ; inkara.

Hasan…
Ah be Hasan.
Kim ne derse desin sana.
Komünist, ateist, solcu desinler,
Deðil umurumda.
Senin, insanca duruþun yok mu,
Yeter arkadaþlýða ve dostluða.
Ýnanmadýðýný söylüyorsun ama,
Allah’ý ve dahi Kur’anýn:
"Ve nefsin vema sevvaha.
Fe el hemeha fücuraha ve takvaha"
Ayetlerini hatýrlatýyorsun varlýðýnla.
Hidayet O’nun,
Niye vermesin ki sana/bana da.

Hasan…
Ah be Hasan.
Zaman zaman dersin ya:
-Hayat boyu sevmediðim konular var
Kulak týkadýðým, konuþulmasýna.
Ama, senden dinlemek bir baþka.
Sen farklý yaklaþýyorsun olaylara.
Hiç yabancý gelmiyor bakýþýn bana.

-Biliyor musun, içten dostum Hasan?
Üzeri örtülmüþ nice gerçekleri,
Ýnançlý geçinen nicelerinin
Delilleriyle serdim de önüne,
Efendi, dediði hocasýna(!) danýþtý
Aklýný kullanmak yerine.
Gerçek;
Hep kovuldu.
Býrak kabul edilmeyi,
Hoþ bile görülmedi.
Zulüm kokan aðýzlarda
Linç edildi.

Ama, sen öyle misin?
Eðriye eðri,
Doðruya doðru dersin.
Hoca da sensin öðretmen de.
Akýlda senin, muhakemede.
Güvenirsin özüne,
Gönlündeki saðduyuya.
Dedim ya:
Yer yok sende:
Baðnazlýða.

Hasan...
Ah be Hasan...
Sahip çýk duruþuna.
Bu duruþ var ya?
Bu duruþ: Ýnsanca.

msg

Sosyal Medyada Paylaşın: