*ÇANAKKALE’YE VEDA*
.....................................................................ikinci vedaya...
Yaralý bir papatyayý alýp elime
Kalbime bastýrdýðým gündü o gün
O gün terk etmiþti umutlar beni
Kýrýk aynalar,yalnýz kaldýrýmlar
Yarým kalmýþ bir sevda…
Ve ben tüm kederimle
Gökyüzündeki hüzünlü bulutlarý
Gözlerime doðru indirerek
Bu þehri ve anýlarýmý geride býrakýp
Bir sabah vakti gitmiþtim…
Yýllar ne çabuk geçmiþ
Geriye döndüðümde ne martýlarýn
Denizdeki haykýrýþlarýný, ne kordonun
Yüreðime fýsýldadýðý naðmeleri
Ne de Çimenlik Kalesi’nin o bize has
‘ Güneþi batýrma saatleri’ nin
O eþsiz güzelliðini yakalayabildim..
Ve zaten mazinin çok derinliklerde
Issýz bir köþede öylesine duran ,
Yaralý bir sevda can çekiþiyordu…
Acýmasýz yýllar girmiþti hatýralarla arama
Bir set çekmiþti sanki yaralara
Kalbimi ellerime aldýðým günler nerede
Hani ben sýðamýyordum buralara…
Hey tarih kokulu Aziz Çanakkale
Sende yitirdiklerimi bir ben bilirim
Bir de bütün umutlarýmý gömdüðüm
Bakarken güzelliðinde kaybolduðum
Boðazýn serin sularý,ufkun kýzýllýðý bilir…
Þimdi, bu ikinci veda vakti
Yine bir sabah ve yine bir elveda..
Kýrýk heceleri, yarým yamalak bir lisanla,
Mýsra yaparak anlatmak derdi…
Bu imkansýzlýðý yaþadým yýllarca,
Anlatamamak hicranýyla yandým..
Sedeften bir kalbin içine her girmek isteyiþimde,
Demir pençeleriyle kovaladý beni melalin güzeli..
Ve ben þimdi taþýrken bu hüznü yüreðimde,
Gidiyorum tekrar buralardan..
Aradýðýmý bulamadan, kalbimi teselli edemeden..
Ey güzel þehir, yine de vurgunum sana,
Asla ,asla ayrý kalamam güzelliðinden..
Þimdilik, yüreðimden yüreðine bir veda,
Ne kadar gitmek istemesem de ,elveda.. elveda…
…………………………………………………………………mürsel emre doðan ..30 Temmuz 2005 , Çanakkale
Sosyal Medyada Paylaşın:
mürsel emre doğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.