ARALANIR KAPI BİR ZAMAN

son adýmýnda silinir ayak izleri

ýþýksýz / karanlýk gözlerini

eski bir þarkýnýn, kanayan hâtýrâsýna býrakýr

gece erken iner / erken iner gece...

bir deli dumrul gökyüzü

kim bilir yine de;

umulmadýk bir zaman !

çýkar gelir ansýzýn kapýdan

bir yaðmur sesiyle açar nefesini toprak

ve bir kardelen fýþkýrarak

duru beyazýnýn ýþýðýný yüzüne vurur


döner zaman yeniden / yine

sonra / batýk gemiler çýkar

deniz diplerinden karaya

boyanýr paslý demirleri; yaralarý kapanýr

yaz kumlarýndan kaydýrýlýp hayata;

yeni parlak boyasýyla salýnýr


bir martý onarýr iç yýkýntýsýný

suya deðdirip ayaklarýný

konuþur, bütün sustuklarýný

kaldýðý yerden yine/ yeniden sular kabarýr

karada boy atar baþaklar

set vururlar önüne neþeli þarkýlar

kalýr beklemede ölüm / durur

umuda kapý, aralanýr bir zaman


Hâdiye Kaptan


(.....karanlýk ebediyete kadar deðildir; öleceðini sandýðýn günler de geçer....)


Sosyal Medyada Paylaşın: