Sen yoktun buralarda.. Ciðerlerine çektiðin o kekik kokulu ovalar, Geçit vermeyen daðlar ve yollar yoktu. Hani önünden ýrmak akan, Mini mini kuzularýn etrafýnda gezindiði, Papatyalarýn süslediði, O güzelim yaylanýn en güzel yerindeki O ýssýz, o sade ,o güzelim eviniz de yoktu..
Her gün, ama her gün býkmadan, Seni görürüm diye, günde üç defa, Kapýnýzýn önünden, umutla geçen.. O loþ ve küçük ýrmakta, Hayallerini yýkayan, aðlayan, Ben de yoktum..
Sonra sevdiklerin yoktu.. Sabahlarý ýlýk nefesiyle seni uyandýran, Her istediðinde seni koynunda barýndýran, Annen, o þevkatli annen de yoktu..
Ve evren yoktu, yýldýzlar ve dünya.. Sevgimiz de yoktu güvercin güzelliðinde, Durulanmamýþtý, özlem yüreðimizde. Sonsuzluða ulaþmamýþtý hicranýmýz, Ve umut, mahzun kalmamýþtý ellerimizde, Ve ayrýlýk , siyah bir leke olmamýþtý gözlerimizde ..
Düþünsene;
Sen yoktun buralarda, Ben de yoktum.. Olmasaydýk eðer, Yaþanmayacaktý sevdamýz…
........…………………. mürsel emre doðan ... 02.06.2000,Ýstanbul… Sosyal Medyada Paylaşın:
mürsel emre doğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.