VAR- VAR

Evlinin kocasý var, bekârýn babasý var,
‘Haydi, eve gidelim.’ Demenin cezâsý var!
Kapýnýn kilidi var, menteþenin dili var,
Kasasýna sýðmayi, yüreðýmýn þiþi var…

Kapida keresteler, nefesler; gönül deler,
Ne ediyim sevduðum, sýkýntim postu deler.
Kapinýn iþýðýni, gýzýn yakýþiðýni,
Kaç yaþinda ayrilsan, özlersýn beþýðýni…

Sevdýceðým kiloli, peþtemali gül dali,
Ne sevdým- ne sevmedým, ömrýmýn gizli bali.
Hangi narýn aðaci, nerede kardaþ- baci,
Ne demirci lekeli, ne temizdýr Kolaci…

Sana yazdým bilesýn, habu gadar yaziyi,
Kimisi hýrziyada, kimi gazma gaziyi.
Gýz beklettýn- gelmedýn, yaþlar endi baðrýma,
Benýmsýn diyebilsem, Trabzon topraðýnda...

Türkü biter mi e gýz, Karadeniz’de Er’ýz,
Ne kadar uzun olsa, biz Türkiyi severýz.

Kadir Yeter. TRABZON.

Sosyal Medyada Paylaşın: