güvercin kanadýnda uðurladýðým bu sevda;
kahrolasý…
ne zaman ki doðacak güneþ batýdan;
batýracaðým,
içimdeki yasak aþkýný doðuya…
yakacaðým sana ait tüm gemilerimi
ve ne zaman ki bir þarjör boþluðuna asýlý kalacak gözlerin;
vuracaðým kalbimi þakaklarýndan…
þimdi,
vakit belki de ilmek vakti…
itildiði an altýmda debelenen küflü sehpa,
ürkek ceylân bakýþýnda yeniden kurulacak mavi bir dünya…
dediler:
bu bun’lu sevdaya, dilendiði her ötenazi, yasal…
rutubetli bir hastahane odasýnda yaþamak, yasak…
ne zaman ki yýkýlacak dað, dað üstüne
çekip alacaðým mahpus yüreðimi dergâhýndan
kýlýcýnýn keskinliðinde boðduðumdan beri tüy soluklu ömrümü
kirpiklerinden tutunup bakýyorum hürriyete;
gözbebeðinde aðýrlaþtýrýlmýþ bir esaretin hükümlüsüyüm..
ahhh can!
yüreðine ulaþýr mý göðsümdeki keder
yokluðunun alnýmdaki sureti çala kalem bir kader…
gömdüðün an sineni gamze-i maþûkun derin çukuruna
dediler:
sin’e dökülen her alatav toprak yasal….
bu sevdaya yakýlan her mersiye yasak,
eyyy sen!
el deðmemiþ sonsuz sevdaya ilk iman eden
yüreðime sapladýðýn katran karasý nazarýnýn hakký için
boynuma vurduðun zülfikâr hakký için
ve on iki imam hakký için
sen…
yüzümü özüne kurban eylediðim;
Ali’m!
bilesin kýyamam yapraklarýna
papatyalarýn suçu yok,
bu vebâl-i firak bir tek senin boynuna….
kýrmýþsan bir sevdanýn iskeletini tam da belinden
dediler
limanýnda uðurladýðý gemilere salladýðý mendil yasal
bu sevdaya adanan bir katre gözyaþý bile yasak…
yazýk!
boðazýma düðümlediðim,
ve asla tarih tutanaklarýnda geçmeyecek bir aþkýn mahremiyetine çok yazýk…
sandýk lekesiyle yoðrulmuþ hayallerimi asarken saçlarýndan semaya
zifir yolcusu gözlerin,
keder hancýsý mabedime azýk…
uzak…
istesem de varamam bab-ý ali’ye
dediler,
ayaklarýna vurulacak tüm prangalar yasal,
ona uzanan her yol yasak…
demem o ki
yâr!
bir imza molasý ise yasalla yasak arasý
ah!
o kalemler kýrýlasý
ân, bileðe vurulan neþter anýdýr,
þimdi,
ak þiire demle kýzýl not düþme sýrasý..
güvercin kanadýnda uðurladýðým bu sevda
kahrolasý...
(A-Y)