kayıplarınız ayıpsız

ateþli seviþmelerden bilinir yüzünde utanç
bundandýr en çok geceleri görürüm seni
asýrlardýr tapýnak duvarlarýnda bakire çýðlýklarý
büyücü kadýnlarýn memelerinde lanetli tanrýlarýnýz

yýrtýðýndan buz mavisi bir bahar solukluyorum yelkenlerimin
gün yanýðý küllerinle bütün kýyýlara seni býrakýyorum
tüm zeytin dallarý nem kokuyor
defne yapraklý taçlarýyla seni doðuruyor tekrar tekrar tanrýçalar
arsýzca doðuyorsun
kum kum doðuyorsun
elif elif doðuyorsun
Afrika’ da ölümler siyah
sen inadýna beyaz doðuyorsun
kýrmýzýyý seçiyorsun çoðalmak için
birileri
birilerine
birilerini vurduruyor
ve o meydanlara kanatlarýný býrakýyor uðurböcekleri
uç
uç
uçmuyor pamuk tarlalarýnda mevsim


kemikler batmýyor aþk tohumu etlerinize
kimse suçlamýyor kefensiz ölülerde ellerini
akbabalardan mezar taþlarý
örtülmüyor iri gözleri çocuklarýn
sen o gözlerde kývrýlýyorsun boy boy
ütopyolarýma dökülüyorsun soy soy
soyunuyorsun
ve aðlýyorsun kapalý kuyularýma
ýþýðý gözlerimde görüyorsun
benim gözlerim sana iyi davranýr


.
ey insan
aynalarla bakmadýðýn gün
beni bulacaksýn



Sosyal Medyada Paylaşın: