BİN SEVDA SAKLAR SOKAKLAR

Bir kýrbaç gibi inerdi sýrtýmza
Þubat yaðmurlarý,
Þubat soðuklarý kýlýçtan keskin
Soluduðum hava donacak, kesilecek nefesim.

Kaç basamak inmiþim, bende unuttum:
Loþ sokaklarý fersiz aydýnlatan lambalar,
Bir saða, bir sola, çarpa çarpa
Ha koptu, ha kopacaklar.

Ýþte ozaman sokaklar hepten karanlýk
Ama bu baþ, bu ayak, korkusuz;
Bir sevda þarkýsý’ki iliklere iþleyen,
Ne ben, ne de sokaklar, olamýyouz onsuz.

Birbirlerine karýþýr bazen izbe sokaklar
Bir aþaðý, bir yukarý, gezer durursun;
Bulduðunu sanýr, ’tamam burasýdýr’ dersin,
Umutlanýr sonuna kadar gidersin.

Þarký olmuþ bir sevdadýr sokaklar;
Bahtýmýz gibi kararmýþ, hep kararacaklar
Sevdalarýmýz yolunu bulur her karanlýkta,
Bütün mesele sevmekte, kararlý olmakta.

’14 þubat 1961 Fatih/Ýst. Kemal polat ’



Sosyal Medyada Paylaşın: