Kalanın hikayesi

Kapýlar sertçe kapanýr benim ülkemde,
Gözlerim bakakalýr,
Sözlerim donar en ayaz gecede...
Söyleyemediklerim kursaðýmda kalýr,
Söylediklerimse yarým!
Ben hep rüyalara dalarým,
Ummadýðým taþlarla kafamý gözümü yararým;
Kanarým...
Ben þarkýlara sarýlýr,þiirlere kadeh kaldýrýrým,
Sarhoþluðum yalnýzlýktandýr,aldanma sakýn
Tövbeliyim tüm yasaklara;
Yasak aðlamalara!
Aðlarsam gizli gizli aðlarým,
Bazen ben bile duymam sessizliðimi...
Damlalar avuçlarýmdan taþar,kederimde boðulurum!

Yollar önümde uzanýr benim topraklarýmda,
Ne ekersen ek ayrýlýk biçersin hep.
Gözyaþlarýndýr yaðmur,
Biraz katýk biraz hamur;
yürüyemezsin ki!
Her yer çamur...
Gidenlerin arkasýndan yas tutaným ben,
Toplayýp ben gibileri,
Benden uzak olanlardan çýkarýrlar,
Yüzüme çarparlar en uygunsuz veda cümlelerini;
Gönlümü bölerler bilmem kaç parçaya;
Kalaným ben,
Aþklarýmdan geriye...

Sevgiler hep karþýlýksýz çýkar benim defterimde,
Kime güvensem;
Kar yaðar temmuz ortasý daðlarýma!
Kaldýrýmlarýn bir tarafýnda hep beklediðim olur,
Karþýdan karþýya bakarým da geçemem.
Hep kýrmýzý yanar karanlýklarýma...
Gidenlerin arkasýndan pas tutaným ben,
Toplayýp ben gibileri,
Benden uzak olanlardan çýkarýrlar,
Yüzüme çarparlar en uygunsuz veda cümlelerini;
Gönlümü bölerler bilmem kaç parçaya;
Kalaným ben,
Aþklarýmdan geriye...
Sosyal Medyada Paylaşın: