Gidenin hikayesi

Adým adým sayýklarým yokluklarý,
Yoksul kalýr yollarým,
Sayýp söverim kaldýrým taþlarýna…
Yürürüm ardýmda kim bilir neler býrakýp
Sadece yalnýzlýðýmý ve hayallerimi alýp
Savururum rüzgâr misali kendimi…
Korkularým eþlik eder bana,
Bir de gözü yaþlý arkamdan bakanlarýn ahlarý, vahlarý!
Gidenim ben; sebebi her ne olursa olsun hep yargýlanan;
Kimi zaman suçu sabit olmasa da asýlan…
Çok geceler kan ter içinde uyanýrým,
Nereye gidersem gideyim hep geçmiþi ararým
Aðlarým, sýzlarým;
Bir tek tebessüm ararým avunacak…

Kalemimi saplarým kendime çoðu zaman,
Kanar ellerim;
Aþklarýmý yazarým!
Kýpkýrmýzý bir þiir olur bedenim,
Arzularým þelale…
Hayati tehlikeyi atlatmadan kurtarýrým düþlerimi,
Biraz da ödünç kederleri…
Gidenim ben;
Sebebi her ne olursa olsun gitmek zorunda kalan,
Çoðu kez anlaþýlamayan!
Bilmezler ki gidiþim gururumdan deðil,
Sevdiðimdendir.
Çünkü ben mutlu olamayan, mutlu edemeyenim,
Kim sevmeye kalkarsa beni;
Bir avuç gözyaþý dýþýnda veremeyenim!
Hep giderim,
Kimsenin hayatýna takýlýp düþmeden, düþürmeden…

Giderim her an, her saniye
Kim bilir nereye?
Bazen bir kazak kalýr, bazen bir dolma kalem
Yahut da bir fotoðraf;
Aþklarýmdan geriye…


Sosyal Medyada Paylaşın: