Sýska dualara gebe mor yalnýzlýðým
Hüzün penceresi, siyahi rida gözlerimde
Çok vakittir açýlmayý unutan ellerim
Bir kez daha
Bir kez yeniden
Ve son sözleri söyleyen idam mahkumu gibi
En cesur dikiliþiyle yalvardý senin için
Ne dudaklarýmý kilitleyen mühür dayandý
Ne ellerime vurulan pranga utandý sessizliðin sesinden
Hani ay yýldýzdan medet umardý geceme düþmemek için
Hani gün kýzýllýðýndan yýlardý çok kez odama sýzmamak için
Bahar çoktan soyundu yeþilini alýný
Ve nehirler yosunlarla örtündü çýplak aþkýný gizlemek için
Ya ruhumun kabýna aðýr gelen yaný
Kaç keman telinde inledi kimbilir tek haykýrýþlýk þarkýsýný
Ölüm bir busedir dudaklarýndan süzülen
Oysa yaþamak derin denizlerden bir tutam karanlýk
Ya da volkan yangýnýndan püsküren yakýcý yalnýzlýk
Hiç bilmedin sevgili
Geride býraktýðýn zambak kokulu o sokakta
Saçlarý örgülü,hareli gözlerle ardýndan bakan kýzý
Belki bir þefkat okþayýþýydý ellerinden lütufla
Belki bir makaslýk iz kaldý pembe yanaklarýmda
Sadece bir umuttun perde arkasý düþlerde
Ve her ayak sesi duyulduðunda merdivende
Kalbim çýrpýnan bir kuþtu kafesine isyan eden.
Gecelere süzülen rüzgar uðultusu sen
Yastýk sen, yorgan sen
Ve eski badanalý boþ duvarlar sen
Odamýn her yanýnda gölgen
Anla yar
Ne yana dönsem sen...
Belki diyen sözcüklerle yazýlmýþ günlük sayfalarým sen.
Hiç bilmesende sevgili
Yaþamak bir umuttu mavi sevdalara yelken açan
Beklemek pembe bulutlara sýðmayan hayal
Ta ki beynimde yankýlanan o sese kadar
"Baba"
Baba olmuþsun oysa
Ben tren garlarýnda sarýlma hayalleri kurarken
Ve vuslat türkülerinde avunurken...
Yaþamak kanadý kýrýk serçe ürkekliðiydi meðer
Maviye kurþun deðene kadardý umut
Yalnýzlýðýn rengi gün görmemiþ siyahsa eðer.
Ölüm bin aþka deðer...
Maviyi vurdular.
SELMA PEKÞEN